Van de koele meren des doods…
Hoe het Hedwig verder vergaat wordt prachtig beschreven : ‘Zij was in waarheid wonderbaar gelukkig, ondanks moeheid, niet licht te onderdrukken korzeligheid en sombere buien’. (…)
De uiteindelijke overwinning gloort : ‘Haar leven verliep gelijkmatig en stoorloos tot het einde, in kalme helderheid. De schone dromen, die zij in haar dagboek beschreef, herhaalden zich en spreidden glans ook over haar dagen. Zij wist telkenmale stelliger dat het waren de eerste schemer-lichtingen van een langzaam nader-trekkend hoger en klaarder bestaan.
Terwijl de vreugde in dit leven niettemin gestadig fijner en intenser werd. Toen kreeg zij in een guur herfstgetij longontsteking en bezweek in tien dagen tijds. Zolang haar geest zich helder uitte, waren het uitingen van tevredenheid en dankbaarheid’. ..
”Van de koele meren des doods”, Frederik van Eeden, p. 314)
piet
